dytomarokko

16 februari.
Waar was ik gebleven? Kan niet aan de blog werken omdat het met de wifi toch niet zo best is gesteld.
Ritje van de camping in Achakkar naar Moulay Bousselham. Onderweg doen we Asilah aan met een medina (is oude binnenstad met heel smalle straatjes) Huisjes in wit en blauw en de witte kleur is tegen de zon en het blauw tegen de muggen. We rijden Larache binnen, een grotere stad met een heuse supermarkt. Even tanken en inkopen doen en dan naar de camping in Moulay Bousselham.

Rustdag met mogelijkheid om vogels te spotten in de lagune. Niets voor ons dus maar het dorp in. Simkaart gekocht voor plaatselijk contact en heerlijk geluncht. Lekker en goedkoop. Voor 7 euro met zijn tweetjes een behoorlijke salade en een fles water erbij. Water? Jawel, vraag ze hier niet om bier of wijn. Moslims you know.

17 februari.
We hebben een flinke rit voor de boeg naar Moulay Idriss. Ligt in de buurt van Meknes en dat is een van de 4 koningssteden. Onderweg doen we Volubilis. Naam doet erg Romeins aan en het is ook een voormalige stad uit de romeinse tijd. Je weet wel, allemaal van de restanten en zo. Nou hebben we dat al wel meer gezien maar het verrasende is dat dit de ruines zijn van een hele stad. Door naar de camping. We vermijden de snelwegen en gaan door de binnenlanden. Op die wegen kom je van alles tegen. Men loopt hier gewoon op de weg, rijdt er op brommetjes of op ezels en laat gewoon zijn schapen op de weg. Uitkijken dus.

18 februari.
Met de bus naar Meknes. Grote stad, zoiets als Amsterdam. Een gids is echt wel nodig. We zien het koninklijk paleis, wel op een afstandje, drinken koffie, zo sterk dat er maar van kunt nippen en krijgen een rondrit in (heel oude) koetsjes. 40 man dus zo’n 10 van die dingen achter elkaar. Vreemd maar onder de stad ligt een voormalige gevangenis, daar verbleven dan ongeveer 1800 gevangenen. Lekker fris dus. Dan de souk in, een soort markt is heel smalle straatjes. Onderverdeeld in een fatsoenlijk deel en een, zeg maar, wat minder florisant deel. Het ziet er niet uit naar onze begrippen. Tussen de waren links en rechts is 1 meter ruimte en soms nog minder. Dan moet iedereen aan de kant omdat er weer een ezel doorheen moet. Zo’n stinkbeest bedoel ik dus. Geen flauw idee of die mensen nou wel of niet iets verkopen.
Het is dus een koningsstad maar dat zie je er niet aan af.

19 februari.
Fout. Regen en nog eens regen, maar we gaan toch met de bus naar Moulay Idriss. Een heilige stad waar de stichter van het rijk, heer Idriss begraven ligt. Geen moslim? Dan kun je zijn mausoleum wel vergeten. Aan de stad is verder niets heilig. Wel veel verkopers en iedereen probeert je te lokken voor de plaatselijke eettentjes. Tajines met dampemde etenswaar, vooral gehaktballetjes in tomatensaus staan op het houtvuur te pruttelen. Schijnt erg lekker te zijn maar we nemen er toch maar niets van.

20 februari.
We gaan weer terug richting de kust en rijden naar Mohammedia, een plaatsje tussen Rabat en Casablanca. De route er naar toe is werkelijk fenemenaal met prachtige vergezichten. We kennen het een beetje van Frankrijk en dit is ongeveer ook zo maar dan veel weidser en uitgestrekter. Werkelijk een prachtige kloof. Dit in tegenstelling tot de dorpjes waar je doorheen gaat. Aan onderhoud wordt er blijkbaar niet gedaan. Troep, rotzooi, modderige wegen en zo meer.
De wegen zijn goed te rijden, nou ja, meestal wel dan. Maar soms zitten er gaten in het wegdek en niet zo’n beetje ook. Heb je geluk dan zit er nog iets of wat asfalt tussen. Camper heeft heel wat te lijden maar gelukkig is alles nog heel. Een paar plastic kratten helaas niet.

21 februari.
Rabat volgt.