maart - april
Door: Ton Vermelis -20-
Blijf op de hoogte en volg Dymphi/Ton
09 April 2017 | Nederland, Veldhoven
*30 maart.
We maken vandaag met een touringcar een tocht door Fes, met de auto is het niet te doen. Fes is een van de betere steden. Het is een koningsstad en we bezoeken danook het paleis, alleen aan de buitenkant. Het is voor niemand toegankelijk. De straten zijn er ruimer en vooral schoner. Ze hebben er tenminste echte boulevards met een middenstrook en keurig aangelegde groenstroken. Aangelegde trottoirs zijn er ook in plaats van de zandhopen zoals elders. Een rondrit met gids betekent ook hier aanleggen bij diverse ondernemingen die ons naturlijk wat proberen te verkopen. De pottenbakkerij uiteraard, wel heel kunstig hoe daar alles met de hand wordt gemaakt en bewerkt. Duur spul hadden ze er wel en voor koop is niet erg veel interesse.
Vervolgens naar de leerlooierij, althans de ververij. Iedereen krijgt een takje munt om zich te beschermen tegen de blijkbaar omdraaglijke stank. Maar dat valt allemaal reuze mee. Het leer wordt geverfd in grote bakken waar het leer met de voeten wordt gestampt en natuurlijke allemaal in chemische middelen. Maar ze hebben daar ook leren spullen, jasjes, vestjes, tassen, riemen, tassen, hoeden enzovoort, enz. Alles voor “ billige preizen”, ja dat zal wel, als je niet oppast ben je zo enkele honderden euro’s kwijt. Er wordt gehandeld en onderhandeld maar niet veel gekocht.
Lunchen doen we in een autenthiek restaurantje, wel leuk. Daarna de medina en de souk in. Door een wirwar van straatjes en steegjes worden we er rondgeleid. Veel ambachtslieden ook aan het werk gezien. Maar het gaat redelijk snel want we moeten nog naar een weverij. Zo eentje met houten getouwen zoals die heel vroeger in Tilburg ook werden gebruikt, alleen hier gebeurt alles nog met de hand, de tijd staat hier echt stil. De kleden en kleedjes gemaakt van weet ik veel welke zijde zien er prachtig uit ook heel kleurrijk maar wat moet je er mee. En voor een lapje ben je al snel 120 euro kwijt. Niet aan ons dus.
Terug naar de bus met ook hier weer de vele straatverkopers. Maar we kennen het spelletje inmiddels en dus raken ze aan ons nauwelijks iets kwijt.
31 maart.
Vandaag rustdag naar eigen invulling. Het is warm en dus maken we er een echte rustdag van. Tegen de avond hebben we happy hour vanwege een aantal jarigen die ons trakteren. We zijn voor de laatste keer voltallig aanwezig (een stel gaat ons verlaten in verband met droevige omstandigheden) en we besluiten een woord van waardering en dank uit te brengen aan de leiding. En dat hadden ze duidelijk (nog) niet verwacht. We hadden ze dit keer dus echt verrast.
1 april.
We vertrekken naar Chefchaouen. Met een viertal campers nemen we een alternatieve route door het rifgebergte. Mooi, heel mooi maar wat lastig te rijden. De dorpen die we door moesten waren een gribus. Overal was blijkbaar een streekmarkt en daar moesten we steeds dwars doorheen. Druk, druk druk. Stapvoets rijden was al heel erg veel. Voor het laatste deel van de rit waren we al gewaarschuwd, het stond bekend als crimineel gebied. Dat viel dus erg mee maar het was wel een gebied waar veel wiet wordt verbouwd en ja, dat willen de Marokkanen wel aan ons kwijt natuurlijk. We hebben maar niets gekocht.
Op de camping waren we maar net op tijd binnen want we moesten op afgesproken tijd met taxi’s naar een restaurant in het stadje. Wij dus op tijd met geen gelegenheid meer tot opfrissen. Iedereen stond klaar maar geen taxi’s dus. Stonden we daar. Maar we zijn er toch gekomen voor het afscheidsdiner. Het was zaterdagavond en dan is het er blijkbaar meer dan druk. Met als gevolg dat de keuken het ook niet aankon. Weinig waardering dus voor het afscheidsdiner, zonde.
2 april
Het is zondag. Nou zegt dat in Marokko dus helemaal niets. We hebben in de ochtend nog de gelegenheid het centrum in te gaan. Maar dat is overdag dus heel wat anders dan in de gezellige zaterdagavonduren. Tegen de tijd dat de levendigheid langzaam terugkeert moeten we vertrekken naar Tanger, richting haven. Op het haventerrein blijven we overnachten want morgen is het vroeg dag. We maken er maar een gezellig onderonsje van en de laatste restjes drank worden opgemaakt. Toch wat meer dan was gedacht en het dikte dus goed aan. In de avonduren buiten nog gezellig gedineerd al kan ik niet meer vertellen wat er toen op het menu stond. Leuk was wel dat menigeen met iets kwam aandragen.
Snel het bed in want morgen is het vroeg dag, de boot zou om 8.00 uur aanvaren en voor die tijd moet er nog van alles gebeuren.
3 april.
Het is nog stikdonker als we worden gewekt om gezamenlijk richting boot te gaan. Een heel circus langs ticketkontrole, douane, politie, weer douane, de camper laten scannen en de drugshonden lopen af en aan. Gelukkig mogen we allemaal weer het land uit en moeten dan wachten op de boot die er nog niet is. Intussen dus maar wat eten, scheren en tandenpoetsen. Eenmaal op de boot duurt het wat langer dan verwacht, er moet nog een bus met heel wat mensen mee, maar daar is wat verdachts aan de hand. Dus iedereen uitstappen, alle bagage eruit en alle tassen en koffers worden een voor een binnenste buiten gekeerd. Dat duurt dus wel even en met enige vertraging gaan we weer richting Spanje. Ook dit keer treffen we een kalme zee.. Wel heel veel wind, je kon bijna niet buiten blijven staan.
Op de boot nemen we afscheid van elkaar. Het eindpunt van de reis is weer Tarifa waar we ook begonnen zijn, maar om diverse redenen besluit een aantal om direct door te reizen als ze het vasteland hebben bereikt.
In totaal 12 campers komen weer bijeen op de camping waar het allemaal begonnen is. Iedereen heeft zich inmiddels opgefrist en ‘s-avonds gaan we in het bekende restaurant onze laatste gezamenlijke maaltijd gebruiken. Tapas van het huis en dat was best goed, ook de wijn vloeide weer gewillig door de keel.
Maar aan alles komt nu eenmaal een eind en terug op de camping is dan het hartelijke afscheid met veel beloftes enzovoorts, je kent dat wel. Later maar eens zien wat er van terecht komt.
4 april.
Het is voorbij. Een voor een vertrekken de campers naar andere streken. Wie we nog ontmoeten zwaaien we uit maar een aantal is al in de nachtelijke uren vertrokken.
We zijn dus een ervaring rijker. De reis op zich is makkelijk in je eentje af te leggen maar georganiseerd komen we op plaatsen die anderen al voor ons hebben bezocht en het scheelt dus een hoop aan organiseren. De groep zelf is tot het laatst toe gezellig bijeen geweest al heb je met de een veel meer kontakt als met een ander maar dat is niet meer dan logisch. Er is op de reis veel georganiseerd, voor de een genoeg voor de ander weer teveel. De uitstapjes onder leiding van een gids waren moeilijk omdat de groep van 40 personen erg groot zo niet te groot was. We hebben genoten, we hebben plezier gemaakt en gehad en hebben er kennissen aan over gehouden. We zijn op plaatsen geweest die niet in de reisgids stonden en die we zelf opgezocht hebben. Marokko is een land van tegenstellingen. De wegen zijn deels goed maar ook soms allerbelabberdst. Het is een waarheid dat de weg ineens weg is. Maar goed dat de camper het allemaal aankon. De campings ervoer ik zelf als heel matig tot slecht, althans in de zin zoals wij die hier in Europa kennen. Het sanitair idem dito. Dorpen zijn stoffig en zanderig en er is weinig aanleiding om te stoppen voor een kopje koffie of iets dergelijks. Het ergst van al is de rotzooi die er werkelijk overal ligt, waar je ook komt. Marokkanen hebben niet de intentie om afval te verzamelen en af te voeren. Overal waar we kwamen lag plastic en andere troep.
De natuur is soms overweldigend. Schitterende vergezichten, imponerende rotsformaties en weggetjes door dalen, kloven, oases en wat al meer.
We hebben het geklaard, we hebben er geen spijt van maar voor mij heeft de reis ergens niet aan mijn verwachtingen voldaan. Misschien is het allemaal te prachtig en te overweldigend voorgespiegeld.
Van onze medereizigers hebben we al genoeg tips gekregen over gebieden die ook het bezoeken meer dan waard zijn. Het trekt ons wel, dat reizen maar dan niet zo lang , kortere reizen moeten ook te doen zijn.
We denken al aan Griekenland maar daarover graag een andere keer.
We hebben de groepsreis goed afgesloten. we zijn nog met 2 andere stellen naar Gibraltar geweest en hebben daar per taxi de rots bekeken. Leuk, gezellig, prachtige vergezichten, leuke aapjes, een geweldig mooie grot, goede gids. Onderaardse gangen bezocht. De Siege Tunnels.
Nog even geluncht en afscheid genomen. Toen is ieder zijns weegs gegaan.
Wij hebben een camping 30 km boven Malaga gekozen en blijven daar een paar dagen genieten van het prachtige weer.
Voor mij was het een prachtige, overweldigende, gezellige reis met heel grote verschillen. Veel zichtbare armoede, maar ook zichtbare rijkdom. De reis van mijn leven. Had het absoluut niet willen missen..Vooral die 3 weken extra in Zuid Marokko waren toppie!!! Dy.
We maken vandaag met een touringcar een tocht door Fes, met de auto is het niet te doen. Fes is een van de betere steden. Het is een koningsstad en we bezoeken danook het paleis, alleen aan de buitenkant. Het is voor niemand toegankelijk. De straten zijn er ruimer en vooral schoner. Ze hebben er tenminste echte boulevards met een middenstrook en keurig aangelegde groenstroken. Aangelegde trottoirs zijn er ook in plaats van de zandhopen zoals elders. Een rondrit met gids betekent ook hier aanleggen bij diverse ondernemingen die ons naturlijk wat proberen te verkopen. De pottenbakkerij uiteraard, wel heel kunstig hoe daar alles met de hand wordt gemaakt en bewerkt. Duur spul hadden ze er wel en voor koop is niet erg veel interesse.
Vervolgens naar de leerlooierij, althans de ververij. Iedereen krijgt een takje munt om zich te beschermen tegen de blijkbaar omdraaglijke stank. Maar dat valt allemaal reuze mee. Het leer wordt geverfd in grote bakken waar het leer met de voeten wordt gestampt en natuurlijke allemaal in chemische middelen. Maar ze hebben daar ook leren spullen, jasjes, vestjes, tassen, riemen, tassen, hoeden enzovoort, enz. Alles voor “ billige preizen”, ja dat zal wel, als je niet oppast ben je zo enkele honderden euro’s kwijt. Er wordt gehandeld en onderhandeld maar niet veel gekocht.
Lunchen doen we in een autenthiek restaurantje, wel leuk. Daarna de medina en de souk in. Door een wirwar van straatjes en steegjes worden we er rondgeleid. Veel ambachtslieden ook aan het werk gezien. Maar het gaat redelijk snel want we moeten nog naar een weverij. Zo eentje met houten getouwen zoals die heel vroeger in Tilburg ook werden gebruikt, alleen hier gebeurt alles nog met de hand, de tijd staat hier echt stil. De kleden en kleedjes gemaakt van weet ik veel welke zijde zien er prachtig uit ook heel kleurrijk maar wat moet je er mee. En voor een lapje ben je al snel 120 euro kwijt. Niet aan ons dus.
Terug naar de bus met ook hier weer de vele straatverkopers. Maar we kennen het spelletje inmiddels en dus raken ze aan ons nauwelijks iets kwijt.
31 maart.
Vandaag rustdag naar eigen invulling. Het is warm en dus maken we er een echte rustdag van. Tegen de avond hebben we happy hour vanwege een aantal jarigen die ons trakteren. We zijn voor de laatste keer voltallig aanwezig (een stel gaat ons verlaten in verband met droevige omstandigheden) en we besluiten een woord van waardering en dank uit te brengen aan de leiding. En dat hadden ze duidelijk (nog) niet verwacht. We hadden ze dit keer dus echt verrast.
1 april.
We vertrekken naar Chefchaouen. Met een viertal campers nemen we een alternatieve route door het rifgebergte. Mooi, heel mooi maar wat lastig te rijden. De dorpen die we door moesten waren een gribus. Overal was blijkbaar een streekmarkt en daar moesten we steeds dwars doorheen. Druk, druk druk. Stapvoets rijden was al heel erg veel. Voor het laatste deel van de rit waren we al gewaarschuwd, het stond bekend als crimineel gebied. Dat viel dus erg mee maar het was wel een gebied waar veel wiet wordt verbouwd en ja, dat willen de Marokkanen wel aan ons kwijt natuurlijk. We hebben maar niets gekocht.
Op de camping waren we maar net op tijd binnen want we moesten op afgesproken tijd met taxi’s naar een restaurant in het stadje. Wij dus op tijd met geen gelegenheid meer tot opfrissen. Iedereen stond klaar maar geen taxi’s dus. Stonden we daar. Maar we zijn er toch gekomen voor het afscheidsdiner. Het was zaterdagavond en dan is het er blijkbaar meer dan druk. Met als gevolg dat de keuken het ook niet aankon. Weinig waardering dus voor het afscheidsdiner, zonde.
2 april
Het is zondag. Nou zegt dat in Marokko dus helemaal niets. We hebben in de ochtend nog de gelegenheid het centrum in te gaan. Maar dat is overdag dus heel wat anders dan in de gezellige zaterdagavonduren. Tegen de tijd dat de levendigheid langzaam terugkeert moeten we vertrekken naar Tanger, richting haven. Op het haventerrein blijven we overnachten want morgen is het vroeg dag. We maken er maar een gezellig onderonsje van en de laatste restjes drank worden opgemaakt. Toch wat meer dan was gedacht en het dikte dus goed aan. In de avonduren buiten nog gezellig gedineerd al kan ik niet meer vertellen wat er toen op het menu stond. Leuk was wel dat menigeen met iets kwam aandragen.
Snel het bed in want morgen is het vroeg dag, de boot zou om 8.00 uur aanvaren en voor die tijd moet er nog van alles gebeuren.
3 april.
Het is nog stikdonker als we worden gewekt om gezamenlijk richting boot te gaan. Een heel circus langs ticketkontrole, douane, politie, weer douane, de camper laten scannen en de drugshonden lopen af en aan. Gelukkig mogen we allemaal weer het land uit en moeten dan wachten op de boot die er nog niet is. Intussen dus maar wat eten, scheren en tandenpoetsen. Eenmaal op de boot duurt het wat langer dan verwacht, er moet nog een bus met heel wat mensen mee, maar daar is wat verdachts aan de hand. Dus iedereen uitstappen, alle bagage eruit en alle tassen en koffers worden een voor een binnenste buiten gekeerd. Dat duurt dus wel even en met enige vertraging gaan we weer richting Spanje. Ook dit keer treffen we een kalme zee.. Wel heel veel wind, je kon bijna niet buiten blijven staan.
Op de boot nemen we afscheid van elkaar. Het eindpunt van de reis is weer Tarifa waar we ook begonnen zijn, maar om diverse redenen besluit een aantal om direct door te reizen als ze het vasteland hebben bereikt.
In totaal 12 campers komen weer bijeen op de camping waar het allemaal begonnen is. Iedereen heeft zich inmiddels opgefrist en ‘s-avonds gaan we in het bekende restaurant onze laatste gezamenlijke maaltijd gebruiken. Tapas van het huis en dat was best goed, ook de wijn vloeide weer gewillig door de keel.
Maar aan alles komt nu eenmaal een eind en terug op de camping is dan het hartelijke afscheid met veel beloftes enzovoorts, je kent dat wel. Later maar eens zien wat er van terecht komt.
4 april.
Het is voorbij. Een voor een vertrekken de campers naar andere streken. Wie we nog ontmoeten zwaaien we uit maar een aantal is al in de nachtelijke uren vertrokken.
We zijn dus een ervaring rijker. De reis op zich is makkelijk in je eentje af te leggen maar georganiseerd komen we op plaatsen die anderen al voor ons hebben bezocht en het scheelt dus een hoop aan organiseren. De groep zelf is tot het laatst toe gezellig bijeen geweest al heb je met de een veel meer kontakt als met een ander maar dat is niet meer dan logisch. Er is op de reis veel georganiseerd, voor de een genoeg voor de ander weer teveel. De uitstapjes onder leiding van een gids waren moeilijk omdat de groep van 40 personen erg groot zo niet te groot was. We hebben genoten, we hebben plezier gemaakt en gehad en hebben er kennissen aan over gehouden. We zijn op plaatsen geweest die niet in de reisgids stonden en die we zelf opgezocht hebben. Marokko is een land van tegenstellingen. De wegen zijn deels goed maar ook soms allerbelabberdst. Het is een waarheid dat de weg ineens weg is. Maar goed dat de camper het allemaal aankon. De campings ervoer ik zelf als heel matig tot slecht, althans in de zin zoals wij die hier in Europa kennen. Het sanitair idem dito. Dorpen zijn stoffig en zanderig en er is weinig aanleiding om te stoppen voor een kopje koffie of iets dergelijks. Het ergst van al is de rotzooi die er werkelijk overal ligt, waar je ook komt. Marokkanen hebben niet de intentie om afval te verzamelen en af te voeren. Overal waar we kwamen lag plastic en andere troep.
De natuur is soms overweldigend. Schitterende vergezichten, imponerende rotsformaties en weggetjes door dalen, kloven, oases en wat al meer.
We hebben het geklaard, we hebben er geen spijt van maar voor mij heeft de reis ergens niet aan mijn verwachtingen voldaan. Misschien is het allemaal te prachtig en te overweldigend voorgespiegeld.
Van onze medereizigers hebben we al genoeg tips gekregen over gebieden die ook het bezoeken meer dan waard zijn. Het trekt ons wel, dat reizen maar dan niet zo lang , kortere reizen moeten ook te doen zijn.
We denken al aan Griekenland maar daarover graag een andere keer.
We hebben de groepsreis goed afgesloten. we zijn nog met 2 andere stellen naar Gibraltar geweest en hebben daar per taxi de rots bekeken. Leuk, gezellig, prachtige vergezichten, leuke aapjes, een geweldig mooie grot, goede gids. Onderaardse gangen bezocht. De Siege Tunnels.
Nog even geluncht en afscheid genomen. Toen is ieder zijns weegs gegaan.
Wij hebben een camping 30 km boven Malaga gekozen en blijven daar een paar dagen genieten van het prachtige weer.
Voor mij was het een prachtige, overweldigende, gezellige reis met heel grote verschillen. Veel zichtbare armoede, maar ook zichtbare rijkdom. De reis van mijn leven. Had het absoluut niet willen missen..Vooral die 3 weken extra in Zuid Marokko waren toppie!!! Dy.
-
09 April 2017 - 21:41
Margje:
Wauw, mooi samengevat. Blij te lezen dat kortere reizen ook voldoende voldoening geven :). Er is nog heel veel moois te zien dus dat komt vast goed. En voor de reis naar Griekenland weet ik nog wel een adresje. Maar de eerste reis vertrekt al in mei en hopelijk is dat geen optie haha. De reis van je leven dat kan ik me wel voorstellen en een land van tegenstellingen ook. Ik vind het super stoer van jullie! En ben hartstikke trots!
Wij missen jullie ontzettend maar zijn blij dat we zo lang in jullie huis hebben mogen zitten. We zitten er nog steeds dus nog een paar dagen langer wegblijven kunnen we ook nog wel aan :)
Toch verlang ik hevig naar een dikke knuffel van jullie dus dat wordt een extra lange knuffel straks. Geniet er nog lekker van! Veel liefs! -
10 April 2017 - 09:13
Paul:
Mooie verhalen weer en gelukkig alles goed gegaan!
Discussie thuis gehad over de man in de blauwe jurk op de kaart dus thuis nog maar een keer aandoen om ons te overtuigen :-)
Tot snel -
11 April 2017 - 01:39
Lyette:
Wat een prachtige reis hebben jullie gemaakt!! Een hele ervaring rijker! Leuk om ook alles mee te lezen.. heel apart.
Nu weer terug naar Nederland!!.. tot snel.. ik ben ook weer "geland" in het Brabantse!
-
11 April 2017 - 20:45
Riky Sweegers:
Dymphi en Ton,
Wat een mooi reisverslag, ik heb regelmatig de I Pad gepakt om op de hoogte te blijven.
Dymphi,als wij weer samen bridge ( wanneer) dan komen de verhalen weer opnieuw naar boven.
Jullie zijn samen een hele ervaring rijker SUPER.
Ik ga vrijdag 5 dagen op bridge vakantie.
Vriendelijke groet,
Riky -
12 April 2017 - 14:01
Sjan Klazen:
Hoi Ton en Dimphie.ik wil noemen iets laten weten. Wij zijn nu ook
Weer in Spanje. Met ons is alles oké. Overtocht goed gegaan,en richting huis. Bedankt voor het gezellig samen zijn. -
23 April 2017 - 13:08
Dymphi Vermelis:
Hallo allemaal.
EEN GEWELDIGE REIS,!
Met heel veel ervaringen. De groepsreis hebben we heel fijn afgesloten, maar het eind van de reis was iets minder goed. Weer andere ervaringen.
De zon en de kusten in Spanje zijn grandioos, nog geen zin in de terugreis. Volop genoten van zee en zon, wel koude nachten.
We wilden nog niet naar huis. maar het moet , verplichtingen komen om de hoek kijken.
In Zuid Frankrijk troffen we een fijne camping. Hooguit 2 nachten.!
Op 1e Paasdag gingen we een wandeling maken vanaf de camping. We dachten een uurtje, dus alleen een flesje water bij ons. Het was een flinke tocht ook door droge rivierbeddingen. Na ruim 2 uren gelopen te hebben en de camping alweer in zicht, schoof Ton uit, kon zich niet meer houden en stortte ter aarde, en hoe, op zijn zij schoof hij een eindje de steenachtige berg af en kwam tot stilstand tegen een steen? Au.....bloed, veel bloed, maar hij bewoog.
Gelukkig!
Hij kwam weer naar boven geklauterd., maar zag niet veel. Ik kon niet helpen, was veel te bang dat ik ook naar beneden zou schuiven!
De schade was groot. Ik zag een grote diepe hoofdwond en daar stroomde het bloed uit.
Zijn t-shirt strak om zijn hoofd gebonden en we zijn langzaam naar beneden gegaan. Maar omdat je op dat soort wandelingen ooit van steen naar steen moet gaan, moest zijn hoofd wel naar beneden gehouden worden...bloedspoor! We hebben er zeker een half uur over gedaan.
Ik was blij dat niemand ons op de camping aan zag komen. Ton was van boven tot onder rood. -
24 April 2017 - 18:25
Cocky En Emile:
Hoi Dymph en Ton,
Dat is even schrikken. Wij dachten dat
jullie al lang en breed thuis waren. Hoe
Gaat het uiteindelijk met Ton?
Beterschap voor Ton en sterkte voor jullie beiden.
Groetjes,
Cocky en Emile
-
24 April 2017 - 23:00
Margje :
Dat was heel erg schrikken! Ik ben ontzettend dankbaar dat jullie het heel ervan af hebben gebracht! Gelukkig gaat het al beter met papa maar we wachten woensdag even af. We zijn erg blij dat jullie er weer zijn. Zelfs bij de derde ontmoeting gilden de kids het nog uit toen jullie vandaag bij ons kwamen. We hebben jullie echt gemist!! Fijn dat jullie er weer zijn!! xxx -
27 April 2017 - 14:57
Dymphi:
Hoi,
We waren van plan om naar de huisarts te gaan maandagmorgen....arts met vakantie, niet gaan dus.
Dinsdag op woensdag nacht ging het minder goed met Ton. 9.30 u konden we bij een plaatsvervanger terecht, werden direct naar de EHBO gestuurd, want er was bloed in de urine geconstateerd. Loos alarm, geen bloed in de urine.
Hij kreeg ivm de pijn wel een uitgebreid onderzoek. Resultaat.....een gekneusde long.
Er zijn foto's en er is een echi gemaakt.
Volgende week gaat hij in de scan voor de nieren , dit om eventueel latere problemen te voorkomen. Volgende week ook een nieuwe longfoto omdat er een verhoogd risico op longontsteking is.
Verder moet de pijn met pijnstillers bestreden worden.
Alles bij elkaar zijn we dan weer 6 uren verder, haha.
Maar.......met mij gaat het goed, ook heel belangrijk natuurlijk, haha
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
