20 maart

20 maart
Vandaag verlaten we het woestijngedeelte en via dezelfde terug. Opnieuw door het dal van de Draa waar het wemelt van de palmbomen. Toch ervaren we alles weer anders. We stoppen in Agdz en in de souk mijn Marokko-souvenir gekocht. Na veel heen en weer bieden nog geen deal dus gaan we maar. Worden we tegengehouden of we onze prijs iets willen verhogen. Nee dus. Of we dan iets anders hadden, een teeshirt, schoenen of aspirientjes. En warempel, de goede man aanvaart ons bod met bijlevering van mijn oudste paar schoenen en een doosje paracetamol. Handel is handel. We rijden verder en komen bij de waterval van Tizqui. Net zoals vele watervallen stelde deze ook niet veel voor maar de weg van 10 km er naar toe was werkelijk bijzonder fraai. We hebben er geluncht en bij de bron thee gedronken bij de kluizenaar die daar al 34 jaar in zijn eentje woont. Wij waren er dus maar ook 2 Marokkaanse backpackers en een jong Spaans stelletje. Al met al weer een hele ervaring. Het is vandaag een van de langere ritten en er is weinig tijd meer om meer mooie dingen langs de weg te bezoeken. Er wordt ook veel aan herstel van de wegen gewerkt dus nogal wat oponthoud. Tegen 17.00 uur bereiken we de camping in Skoura. Morgen gaan we de schijnbaar mooiste kasbah van Marokko bezoeken. We zijn benieuwd.

21 maart.
Ook hier begin van de lente, hoezo lente? Het is in de morgen gruwelijk koud, maar we gaan toch het zwembad in. Brr water is maar 16 graden, een paar keer dompelen en er weer uit. We lopen naar de gerestaureerde kasbah. Inderdaad een plaatje en de gids vertelt op leuke manier de bezienswaardigheden. Daarna wandeling door de oase maar dat is helaas weer wat anders dan wat iedereen er zich van had voorgesteld. Het is meer een wandeling in de omgeving van het stadje. Het gaat ook om het speciale irrigatie systeem. De gezinnen krijgen om de beurt water voor hun tuintje, dan wordt er een sluisje opengezet.
De rest van de dag is voor vrije invulling; de meesten, wij ook, kiezen voor een verblijf op de camping. Het water is inmiddels 18 graden dus nog niet erg aantrekkelijk. De temperatuur wel, klimt op naar 27 graden dus maar een tijdje luieren.
Wifi een paar keer proberen maar het is eigenlijk flut.
Morgen verder naar Tinerhir, in het hoge atlasgebergte. Vanuit hier is het al een fraai gezicht, blauwe hemel, zonnig weer, palmbomen en zicht op de hoge bergen met de besneeuwde toppen. Morgen dus de bergen in, er schijnt sneeuw te liggen.

22 maart.
Geen sneeuw gezien. De rit naar Tinerhir is op papier maar 120 km. Erg kort en we besluiten een omweg te maken naar de cascade de Tirzlit. Het begin van de weg is goed maar na een paar kilometer gaat die over in steenslag en zand. In het eerste dorpje wat we tegenkomen zoeken we een schooltje en geven we daar onze tennisballen, balpennen, blocnootjes en dergelijk af. Wel aan de leerkracht anders gaat de jeugd er mee aan de haal. We rijden verder en de weg wordt slechter en smaller maar we zetten toch door. Bij een mijn adviseren ze ons niet naar de waterval te gaan want die is met camper nauwelijks te halen en erg gevaarlijk. Dan maar de andere kant in. We lunchen op een plateau op 2200 meter hoogte en het is er heerlijk en prachtig. Verder maar en dan nemen we een andere afslag als het navigatie ons aangaf. Waarom? Langs wegwerkzaamheden komen we in een dorpje en helaas, einde verhaal, we kunnen niet verder. Terug dus maar en weer langs de wegwerkzaamheden. In een fors grindbed rijden we vast en gelukkig is er een shovel in de buurt die ons weer op gang brengt. De goede afslag genomen en de weg gaat over een smal maar berijdbaar bergpad. Ook hier prachtige vergezichten maar het schiet niet op. Als een van de laatsten bereiken we de camping. Hilariteit alom natuurlijk.

23 maart.
Met 10 jeeps gaan we vandaag op pad om de Thodrakloof en de Dadeskloof in te rijden. Impossante rotsmassa’s en de weg onderin is fraai. Boven je hoofd rotsen zo’n 50 meter hoog. Kan er heel veel over vertellen maar de fotoos zullen wel voor zich spreken. Om van de ene naar de andere kloof te komen moeten we weer dwars door het gebergte en opnieuw worden we finaal door elkaar geschud.
Alles bijeen toch wel vermoeiend en slapend in de auto bereiken we de camping. Helaas is het wifi-signaal op de camping weer erg zwak en kan er niets verstuurd worden.